Η Αποκάλυψη των Ψευδοπροφητών της εταιρείας «ΣΚΟΠΙΑ»Ζ ΜΕΡΟΣ

Περί του Μυστηρίου του Βαπτίσματος

(Π.Ο.Σ.) Θέλω να μιλήσουμε για το Βάπτισμα.

(Χ.Ο.) Να μιλήσουμε. Πείτε μου τι πιστεύετε εσείς για το Μυστήριο του Βαπτίσματος.

(Π.Ο.Σ.) Δεν ξέρουμε πολλά για το βάπτισμα, αλλά βαπτιζόμαστε στο όνομα του Ιεχωβά και στο όνομα της Οργάνωσης. Δεν έχει και τόσο μεγάλη αξία για μας το βάπτισμα. Εμείς το έχουμε σαν συμβολισμό περισσότερο.

(Χ.Ο.) Δηλαδή δεν το έχετε σαν σωτηριακό μυστήριο;

(Π.Ο.Σ.) Όχι βέβαια. Άλλωστε το βάπτισμα είναι μόδα των παπάδων. Παλιά δεν υπήρχε βάπτισμα.

(Χ.Ο.) Κατ αρχάς πρέπει να πούμε ότι στην Θεσσαλία βρέθηκαν παλαιοί χριστιανικοί ναοί αφιερωμένοι στον Επίσκοπο Ελπίδιο και στον Αρχιερέα Πέτρο. Είναι ναοί χτισμένοι πρίν τον 3ο και 4ο αιώνα μ.Χ. και μέσα μάλιστα στους ναούς ήταν κτισμένα βαπτιστήρια. Δεν είναι καθόλου μόδα το Βάπτισμα, όπως λέτε εσείς.
Τελικά εσείς δεν βαπτίζεστε στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, όπως έδωσε εντολή ο Χριστός; Ο Χριστός όμως δίδαξε που να βαπτίζονται οι άνθρωποι για να σωθούν.
Διαβάστε εδώ: Ματθ. ΚΗ΄ 19 « Πορευθέντες λοιπόν βαπτίζετε αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος….». Είπε η Αγία Γραφή να βαπτίζεστε μόνο στον Ιεχωβά και στο όνομα της Οργάνωσης;

(Π.Ο.Σ.) Μα μήπως η Αγία Γραφή λέει να βαπτίζονται τα παιδιά νήπια; Για να βαπτιστεί κάποιος πρέπει να ρωτηθεί. Πρέπει να μεγαλώνουν τα νήπια και να αποφασίζουν αν θέλουν να βαπτιστούν Ορθόδοξοι η Μάρτυρες του Ιεχωβά.

(Χ.Ο.) Θέλετε να μάθετε πραγματικά για το Μυστήριο του Βαπτίσματος ή δεν σας ενδιαφέρει, επειδή δεν έχετε επιχειρήματα να με αντιμετωπίσετε;

(Π.Ο.Σ.) Πείτε μας εσείς για το Βάπτισμα, διότι γενικά υπάρχει μεγάλη σύγχυση και άγνοια.

(Χ.Ο.) Το Βάπτισμα είναι ένα Ιερό Μυστήριο της Εκκλησίας του Χριστού, κατά το οποίο ο πιστεύων στον Ιησού Χριστό άνθρωπος βαπτιζόμενος με τριπλή κατάδυση και ανάδυση σε αγιασμένο νερό και στο όνομα της Αγίας Τριάδας:
1. Ελευθερώνεται από το σώμα της προπατορικής αμαρτίας και της ενοχής που οφείλεται σε αυτή και
2. Αναγεννιέται πνευματικά σε μία νέα ένθεη ύπαρξη και ζωή, γίνεται υιός Θεού και κληρονόμος της αφθαρσίας και της αθανασίας.
Δηλαδή κατά το Βάπτισμα, ο άνθρωπος αποβάλλει τον παλαιό Αδάμ και ντύνεται τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό.

Το βάπτισμα είναι απαραίτητο για την σωτηρία του ανθρώπου. Θα ήθελα να εξετάσουμε την Παλαιά Διαθήκη, για να δούμε ποιά είναι η πρώτη φορά που έγινε Βάπτισμα.

(Π.Ο.Σ.) Σας ακούω.

(Χ.Ο.) Ένας τύπος Χριστιανικού Βαπτίσματος στην Παλαιά Διαθήκη ήταν ο κατακλυσμός. Γενεσ. Ζ΄ 7. «Και εισήλθεν ο Νώε, και οι υιοί αυτού, και η γυνή αυτού, και οι γυναίκες των υιών αυτού μετ’ αυτού, είς την καιβωτόν, εξ αιτίας των υδάτων του κατακλυσμού».

(Π.Ο.Σ.) Εδώ όμως δεν λέει ότι ο κατακλυσμός ήταν τύπος του Βαπτίσματος.

(Χ.Ο.) Μπορεί εδώ στο Γενεσ. Ζ΄ 7 να μη το λέει, το εξηγεί όμως ο Απόστολος Πέτρος στο εδάφιο: Α΄ Πετρ. Γ΄ 19-21. «Δια του οποίου πορευθείς εκήρυξε και προς τα πνεύματα τα εν τη φυλακή, τα οποία ηπείθησαν ποτέ, ότε η μακροθυμία του Θεού επρόσμενε ποτε αυτούς εν ταίς ημέραις του Νώε, ενώ κατεσκευάζετο η κιβωτός, είς ήν ολίγαι (τουτέστιν οκτώ) ψυχαί διεσώθησαν δι’ ύδατος. του οποίου αντίτυπον όν το βάπτισμα σώζει και ημάς την σήμερον…».

Μας λέει λοιπόν ο Απόστολος ότι όπως σώθηκαν «δι’ ύδατος» οι οκτώ ψυχές στον κατακλυσμό, έτσι σώζει και εμάς το Βάπτισμα όχι από τον σωματικό θάνατο, αλλά από τον πνευματικό θάνατο.
Άρα το Βάπτισμα είναι αναγκαίον για την σωτηρία μας.

Άλλος τύπος του Βαπτίσματος στην Παλαιά Διαθήκη ήταν και η περιτομή.
Διαβάστε εδώ: Γενεσ. ΙΖ΄ 10-14. «Αύτη είναι η Διαθήκη μου, την οποίαν θέλετε φυλάξει, αναμέσον εμού και υμών, και του σπέρματος σου μετά σε. πάν άρσεν υμών θέλει περιτέμνεσθαι. Και θέλετε περιτέμνει την σάρκα της ακροβυστίας υμών, και θέλει είσθαι είς σημείον της διαθήκης μεταξύ εμού και υμών. και παιδίον οκτώ ημερών θέλει περιτέμνεσθαι μεταξύ σας, πάν άρσεν είς γενεάς υμών ο γεγεννημένος εν τη οικία, και ο αργυρωνητος εκ παντός ξένους, όστις δεν είναι εκ του σπέρματός σου. θέλει εξάπαντος περιτέμνεσθαι ο γεγεννημένος εν τη οικία σου, και ο αργυρώνητος σου. και θέλει είσθαι η διαθήκη μου επί της σαρκός υμών εις διαθήκην αιώνιον. και το απερίτμητον άρσεν, του οποίου δεν ήθελε περιτμηθή η σάρξ της ακρουστίας αυτού, η ψυχή εκείνη θέλει εξολοθρευθή εκ μέσαου του λαού αυτής. την διαθήκην μου παρέβη.

Ο Απόστολος Παύλος λέει ότι κατά το Βάπτισμα παίρνουμε αχειροποίητον περιτομή. Διαβάστε εδώ: Κολασ. Β΄11-12. «Είς τον οποίον και περιετμήθητε με περιτομήν αχειροποίητον, απεκδυθέντες το σώμα των αμαρτιών της σαρκός δια της περιτομής του Χριστού, συνταφέντες μετ’ αυτού εν τω Βαπτίσματι…..» και συνεχίζει και λέει ότι αφού ταφήκαμε μετά του Χριστού με το Βάπτισμα, σίγουρα και θα συναναστηθούμε: «….δια του οποίου και συνανέστητε δια της πίστεως της ενεργείας του Θεού, όστις ανέστησεν αυτόν εκ νεκρών».

Μπορείτε να δείτε την αναγκαιότητα του Βαπτίσματος;
Είναι ανάγκη λέει ο Απόστολος, διότι συνδυάζει την συνανάσταση του Χριστού με την συνταφή μαζί του.
Δηλαδή, αν δεν βαπτισθούμε στο όνομα του Τριαδικού Θεού, δεν θα αναστηθούμε σε ζωή αιώνιο, αλλά θα αναστηθούμε σε αιώνια κόλαση.

Διαβάστε και εδώ: Ρωμ. ΣΤ΄ 3-4. «Ή αγνοείτε ότι όσοι εβαπτίσθημεν είς Χριστόν Ιησούν, είς τον Θάνατον αυτού εβαπτίσθημεν; Συνετάφημεν λοιπόν μετ’ αυτού δια του Βαπτίσματος είς τον θάνατον, ίνα καθώς ο Χριστός Ανέστη εκ νεκρών δια της δόξης του Πατρός, ούτω και ημείς περιπατήσωμεν είς νέαν ζωήν».
Δεν γνωρίζετε, λέει ο Απόστολος, ότι όσοι βαπτισθήκατε στο όνομα του Χριστού, στον θάνατο αυτού βαπτισθήκατε; Άρα δεν υπάρχει συνανάσταση μετά του Χριστού, αν πρώτα δεν υπάρξη συνταφή μετά του Χριστού.
Δηλαδή, αν δεν έχουμε βαπτιστεί.

(Π.Ο.Σ.) Υπάρχει λόγος να βαπτίζονται τα νήπια τοσο νωρίς; Ποιος είναι ο λόγος; Δεν θάπρεπε να τα αφήσουμε να μεγαλώσουν και να βαπτισθούν μόνα τους; Δεν αναφέρεται πουθενά στην Γραφή να βαπτίζονται τα νήπια.

(Χ.Ο.) Πραγματικά απορώ, πόσο πολύ σας έχει «τυφλώσει» η Οργάνωσή σας.

(Π.Ο.Σ.) Γιατί το λέτε αυτό; Ο Χριστός μετά την ανάστασή του δεν είπε στους μαθητές του: Μαρκ. ΙΣΤ΄ 15-16. «Και είπε πρός αυτούς. Υπάγετε είς όλον τον κόσμον, και κηρύξατε το Ευαγγέλιον είς όλην την κτίσιν. Όστις πιστεύση και βαπτισθή, θέλει σωθή. όστις όμως απιστήση, θέλει κατακριθή». Σε τι πίστεψαν τα νήπια που τα βαπτίζετε;

(Χ.Ο.) Μα αυτή η εντολή που δίνει ο Χριστός στους μαθητές του, απευθύνεται στους ενήλικες των ειδωλατρικών λαών, που ήταν αβάπτιστοι. Είναι δυνατόν να απευθυνόταν ο Χριστός σε νήπια; Ήταν δυνατόν ο Χριστός να εννοούσε νήπια; Εσάς, που σας στέλνει η Οργάνωση να κηρύξετε, σε νήπια πηγαίνετε και κηρύττετε;

(Π.Ο.Σ.) Φυσικά κηρύττουμε στους ενήλικες.

(Χ.Ο.) Πρώτα θα πιστέψουν οι γονείς και μετά θα βαπτίσουν και τα νήπια, χωρίς να τα ρωτήσουν.

(Π.Ο.Σ.) Εμείς δεν βαπτίζουμε τα νήπια.

(Χ.Ο.) Θέλω εδώ να σας κάνω μερικές ερωτήσεις:

• Όταν αρρωσταίνει κανένα παιδί σας περιμένετε να μεγαλώσει, για να το ρωτήσετε, αν θα το πάτε στο γιατρό σας ή όταν δείτε ότι έχει σαράντα (40) πυρετό το αρπάζετε και τρέχετε αμέσως στο νοσοκομείο;

• Όταν το στέλνετε στο νηπιαγωγείο και το δημοτικό για να μάθει γράμματα, το ρωτάτε αν θέλει ή αν είναι σωστό να πάει ή το στέλνετε να μάθει γράμματα οπωσδήποτε, χωρίς να το ρωτήσετε;

• Για ποιο λόγο μαθαίνετε στο μικρό παιδί σας να μιλάει και δεν το αφήνετε να μεγαλώσει να δεί αν είναι καλό να μιλάει;

• Για ποιο λόγο ντύνετε με ζεστά ρούχα το μικρό παιδί σας τον χειμώνα και δεν το αφήνετε ολόγυμνο να μεγαλώσει και να σας πεί μόνο του αν θέλει να το ντύνετε τον χειμώνα.

• Για ποιο λόγο εσείς κάνετε εμβόλια στα παιδιά σας και δεν τα αφήνετε να μεγαλώσουν, για να σας υποδείξουν εκείνα, αν θέλουν η όχι να κάνουν αυτά τα εμβόλια;

Είστε μεγάλοι υποκριτές τελικά!

(Π.Ο.Σ.) Δίκαιο έχετε σε όλα αυτά που λέτε.

(Χ.Ο.) Ο Απόστολος Παύλος λέει: Γαλατ. Γ΄ 27. «Επειδή όσοι εβαπτίσθητε είς Χριστόν, Χριστόν ενεδύθητε».

• Για ποιο λόγο θέλετε να τα ρωτήσετε, αν θέλουν να ενδυθούν τον Χριστό;
• Σε τι θα τα βλάψει τα παιδιά σας να ενδυθούν τον Χριστό;
• Σε τι θα βλάψει το νήπιο να βαπτιστεί στο όνομα του Τριαδικού Θεού;

Αν κάποιο νήπιο βαπτιστεί στο όνομα της Αγίας Τριάδας και πεθάνει στα τέσσερά (4) του χρόνια θα σωθεί. Αν κάποιο νήπιο δεν βαπτιστεί δυνατόν και μεγαλώσει και γίνει είκοσι (20) η τριάντα (30) χρονών και δεν πιστεύει στον Τριαδικό Θεό, δεν σώζεται. Έχει ανάγκη από άλλο βάπτισμα. Έχει ανάγκη από το βάπτισμα της Μετάνοιας και της Εξομολόγησης.

(Π.Ο.Σ.) Ο χριστός γιατί δε βαπτίστηκε νήπιο και βαπτίστηκε στα τριάντα (30) του χρόνια;

(Χ.Ο.) Θα σας απαντήσω αμέσως:
1. Όταν γεννήθηκε ο Χριστός έκανε περιτομή σε οκτώ ημέρες, που ήταν τύπος του Βαπτίσματος. Άλλωστε τότε δεν υπήρχε ο θεσμός του βαπτίσματος, που κάνουμε εμείς σήμερα.
2. Το βάπτισμα, που έκανε ο Χριστός στα τριάντα του, δεν ήταν χριστιανικό, αλλά μετάνοιας.
3. Βαπτίστηκε ο Χριστός στα τριάντα του χρόνια, για να φανερωθεί η προσκύνηση της Αγίας Τριάδας.
4. Ο Χριστός δεν ήταν απόγονος του Αδάμ και δεν έφερε στίγματα του προπατορικού αμαρτήματος. Δεν ήταν παλαιά κτίσις, αλλά νέα. Ήταν ο νέος Αδάμ. Ήταν ο Κύριος εξ ουρανού.
5. Ο χρόνος της ζωής του Χριστού εδώ στη γή ήταν προκαθωρισμένος. Δεν θα πέθαινε ούτε πέντε ετών, ούτε είκοσι, ούτε πενήντα η εξήντα αλλά στα τριαντατρία του και μόνον με σταυρικό θάνατο, ενώ ο χρόνος του κάθε ανθρώπου είναι άγνωστος και έτσι ο κυριώτερος λόγος, που βαπτίζει η Εκκλησία τα παιδιά νήπια, είναι για την πρόληψη του θανάτου.


(Π.Ο.Σ.) Καλά αφού ήταν αναμάρτητος ο Χριστός γιατί βαπτίστηκε;

(Χ.Ο.) Για να δείξει ότι κάθε άνθρωπος, για να σωθεί έχει την ανάγκη του βαπτίσματος και για να αποκλείσει τις εξαιρέσεις, που κάνετε εσείς οι αιρετικοί στα νήπια. Ο Χριστός, αν και αναμάρτητος, βαπτίστηκε. Τα δικά σας παιδιά είναι πιο αναμάρτητα από τον Χριστό και δεν έχουν ανάγκη βαπτίσματος;

(Π.Ο.Σ.) Δεν λέμε κάτι τέτοιο εμείς.

(Χ.Ο.) Τότε γιατί δεν τα βαπτίζετε; Είναι δυνατόν να πετάτε στον «καιάδα» της αφέλειας και της πλάνης σας, τα παιδιά σας; Τι λόγο θα δώσετε στον Θεό γι’ αυτές τις αθώες ψυχές που χάνονται, αν και δεν έχουν προσωπικές αμαρτίες;

Αν πεθάνει ένα δικό σας παιδί στα δεκαεπτά (17) η δεκαοκτώ (18) χρονών και δεν έχει βαπτιστεί ακόμη θα σωθεί; Μήπως, ξαναλέω, είναι πιο αναμάρτητο από τον Χριστό; Να είστε σίγουροι ότι θα «πληρώσετε» οπωσδήποτε εσείς, γι’ αυτά τα παιδιά που «παίρνετε στο λαιμό» σας.

Να θυμάστε ότι η δικαιοσύνη του Θεού είναι άπειρος:
Διαβάστε εδώ: Ψαλμ. ΠΘ΄ 14 «Η δικαιοσύνη και η κρίσις είναι η βάσις του θρόνου σου. το έλεος και η αλήθεια θέλουσι προπορεύεσθαι έμπροσθεν του προσώπου σου».

(Π.Ο.Σ.) Πώς αποδεικνύεται από την Γραφή ότι έχουν ανάγκη ανακαίνησης δια μέσου του βαπτίσματος για την πρόληψη του θανάτου τα νήπια;

(Χ.Ο.) Ο Θεός στην Γενεσ. Β΄ 16-17. «….» είπε στους πρωτόπλαστους να φάνε από όλα τα δένδρα εκτός από ένα, διότι αν φάνε από αυτό το δένδρο θα πεθάνουν. Εκείνοι δεν τήρησαν την εντολή και έτσι μπήκε ο θάνατος σε ολόκληρο το ανθρώπινο γένος και σε ολόκληρη την υλική δημιουργία.

Λέει εκεί στην Γενεσ. Γ΄ 17. «Προς δε τον Αδάμ είπεν, Επειδή υπήκουσας είς τον λόγον της γυναικός σου, και έφαγες από του δένδρου, από του οποίου προσέταξα, είς σε λέγων, Μη φάγης απ’ αυτού, κατηραμένη να είναι η γή εξαιτία σου». Ο Θεός είπε στο Αδάμ μετά την πτώση, ότι «επειδή παρέβης την εντολή μου καταραμένη να είναι η γής εξ αιτίας σου».

Μήπως μπορείτε να μου πείτε σε τι έφταιξε η γή, που την καταράστηκε ο Θεός;

(Π.Ο.Σ.) Δεν ξέρουμε για ποιο λόγο. Μπορείτε να μας το εξηγήσετε εσείς;

(Χ.Ο.) Ο άνθρωπος είναι η κορωνίδα της υλικοπνευματικής δημιουργίας, διότι είναι ύλη και πνεύμα. Είναι ο βασιλιάς της δημιουργίας. Αφού λοιπόν έπεσε ο βασιλιάς, δεν ήταν δυνατόν ο άνθρωπος να βρεί ανάπαυση στην υπόλοιπη υλική δημιουργία.

Το λέει και ο Απόστολος Παύλος στην επιστολή του: Ρωμ. Η΄ 20-23. «Επειδή η κτίσις υπετάχθη είς την ματαιότητα, ουχί εκουσίως, αλλά δια τον υποτάξαντα αυτήν, επ’ ελπίδι ότι και αυτή η κτίσις θέλει ελευθερωθή από της δουλείας και φθοράς. και μεταβή είς την ελευθερίαν της δόξης των τέκνων του Θεού. Επειδή εξεύρομεν ότι πάσα η κτίσις συστενάζει και συναγωνιά έως του νύν».
Ολόκληρη η κτίσις, λέει ο λόγος του Θεού, έγινε ένοχη και συστενάζει μαζί με τον άνθρωπον και ζητάει ανακαίνιση και ζητάει να απαλλαγή από την φθορά. Αν έγινε ένοχη όλη η κτίση, για ξένη παράβαση, φανταστείτε πόσο ένοχο είναι το ανθρώπινο γένος, που η παράβαση είναι δική του!

(Π.Ο.Σ.) Τι θέλετε να πείτε με αυτά που λέτε; Τα νήπια δεν κληρονομούν αμαρτίες, δεν έχουν κακία και να πεθάνουν. Μπορούν να σωθούν και άς μην είναι βαπτισμένα.

(Χ.Ο.) Κάνετε μεγάλο λάθος σ’ αυτό που λέτε και θα το διαπιστώσουμε μαζί τώρα. Η Αγία Γραφή θα μας αποκαλύψει την προπατορική ενοχή των νηπίων. Άς πάμε στο εδάφιο: Γενεσ. Η΄ 21. «Και ωσφράνθη Κύριος οσμήν ευωδίας. και είπε Κύριος εν τη καρδία αυτού. Δεν θέλω καταρασθή πλέον την γήν εξ αιτίας του ανθρώπου. διότι ο λογισμός της καρδίας του ανθρώπου είναι κακός εκ νηπιότητος αυτού».

Δεν θα καταρασθώ πλέον την γή, λέει ο Κύριος, εξ’ αιτίας του ανθρώπου, διότι ο λογισμός της καρδιάς του ανθρώπου είναι κακός από νήπιο ακόμη.
Πώς κληρονόμησαν τέτοια κακία τα νήπια, αν δεν φέρουν ενοχή και αυτά για το προπατορικό αμάρτημα; Ο Θεός βλέπει την καρδιά του νηπίου, ότι έχει κακία και εσείς βλέπετε μόνον την ηλικία του και το απαλάσσετε από το προπατορικό αμάρτημα. Δεν θα είστε εσείς και εμείς οι Κριτές στην Μεγάλη Κρίση, αλλά ο Χριστός. Έχετε εμπιστοσύνη τόσο πολύ στον εαυτό σας και τόσο εγωϊσμό, που γίνεστε «αντ’ Αυτού»; Δηλαδή έχετε τόσο θράσος να «κάθεστε νοερά» από τώρα στην θέση του Μεγάλου Κριτή και να έχετε ήδη κρίνει τα νήπια;

(Π.Ο.Σ.) Δεν φταίει όμως το νήπιο για το προπατορικό αμάρτημα. Φέρει καμία ευθύνη το νήπιο;

(Χ.Ο.) Την ευθύνη την φέρνουν οι γονείς, που αφήνουν αβάπτιστα τα παιδιά τους παίρνοντας και την ενοχήν τους. Γι’ αυτό λέει ο Αδέκαστος Κριτής ότι από τα χέρια σου θα ζητήσω την ψυχή αυτού. Αλλοίμονο σε αυτούς που άφησαν ή αφήνουν αβάπτιστα τα νήπια.

(Π.Ο.Σ.) Έχετε δίκαιο.

(Χ.Ο.) Έχετε μεγάλη ευθύνη για την σωματική υγεία του νηπίου και ακόμη μεγαλύτερη ευθύνη για την πνευματική υγεία του. Είναι δυνατόν να τα αφήσετε να φύγουν για την αιωνιότητα με την κατάρα και την ενοχή του προπατορικού αμαρτήματος;

(Π.Ο.Σ.) Η κακία του νηπίου δεν εξαρτάται και από το περιβάλλον που θα μεγαλώσει; Αν είναι ηθικό το περιβάλλον, θα γίνει ηθικό και αν είναι ανήθικο, θα γίνει ανήθικο το παιδί. Είναι δυνατόν τις αμαρτίες των γονέων να τις φορτώνονται πάντα τα παιδιά; Απ’ ότι γνωρίζω στην Παλαιά Διαθήκη οι αμαρτίες γονέων έφταναν μέχρι τρίτης και τέταρτης γενεάς και αυτό εφαρμόζονταν σε όσους δεν τιμούσαν τον Κύριον. Έξοδος Κ΄ 5. «…..διότι εγώ Κύριος ο Θεός σου είμαι Θεός ζηλότυπος, ανταποδίδων τας αμαρτίας των πατέρων επί τα τέκνα, έως τρίτης και τετάρτης γενεάς των μισούντων με».

(Χ.Ο.) Άλλο ενοχή και συνέπειες για το προπατορικό αμάρτημα και άλλο ενοχή γονέων προς τα παιδιά. Επίσης το περιβάλλον που αναφέρετε, επηρεάζει το νήπιο και του δημιουργεί προϋποθέσεις για προσωπικές αμαρτίες. Εμείς μιλάμε αποκλειστικά για την ενοχή του προπατορικού αμαρτήματος και όχι για προσωπικές αμαρτίες. Για τις αμαρτίες δε των γονέων στην Παλαιά Διαθήκη, που αναφέρετε, δεν έχουν καμία σχέση με το προπατορικό αμάρτημα. Μήπως μπορείτε να μου πείτε ποιες νομίζετε ότι είναι οι συνέπειες του προπατορικού αμαρτήματος;

(Π.Ο.Σ.) Η κυριώτερη συνέπεια, είναι ο θάνατος.

(Χ.Ο.) Μήπως ο θάνατος σταμάτησε στην τέταρτη γενεά; Μήπως οι λύπες και οι πόνοι που είπε ο Θεός στην Εύα ότι θα γεννάει τα παιδιά της σταμάτησαν στην τέταρτη γενεά; Όλες οι συνέπειες που επιβλήθηκαν στο ανθρώπινο γένος από τον Θεόν, δεν σταματούν ούτε στην τέταρτη ούτε στην …..εικοστή γενεά, αλλά θα φθάσουν μέχρι την συντέλεια του κόσμου.

(Π.Ο.Σ.) Πολλές φορές τα παιδιά πεθαίνουν σε νηπιακή ηλικία, χωρις προσωπικές αμαρτίες. Εάν όμως δεν έχουν και καμία ενοχή του προπατορικού αμαρτήματος, γιατί τα τιμωρεί ο Θεός με τις συνέπειες αυτού;

Είναι δικαιοσύνη του Θεού αυτή; Η δικαιοσύνη των ανθρώπων εδώ λέει: «καλύτερα να αθωώσεις εκατό ενόχους παρά να δικάσεις έναν αθώο». Είναι δυνατόν η δικαιοσύνη των ανθρώπων να είναι ανώτερη από την δικαιοσύνη του Θεού, που καταδικάζει τα νήπια με θάνατο άδικα;

(Χ.Ο.) Άς διαβάσουμε όμως εδώ: Ρωμ. Ε΄ 12. «Δια τούτο καθώς δι’ ενός ανθρώπου η αμαρτία εισήλθεν είς τον κόσμον, και δια της αμαρτίας ο θάνατος, και ούτω διήλθεν ο θάνατος είς πάντας ανθρώπους, επειδή πάντες ήμαρτον».

Διαβάστε εδώ: Ρωμ. Ε΄ 12. «Διότι καθώς δια της παρακοής του ενός ανθρώπου οι πολλοί κατεστάθησαν αμαρτωλοί, ούτω και δια της υπακοής του ενός οι πολλοί θέλουσι κατασταθή δίκαιοι».

Δηλαδή σ’ αυτά τα δύο εδάφια λέει, ότι αφού δι’ ενός αμαρτωλού ανθρώπου, του Αδάμ, γίναμε όλοι ένοχοι, τότε δι’ ενός δικαίου, όπως είναι ο Χριστός, μπορούμε να γίνουμε όλοι δίκαιοι και να σωθούμε.

Είμαστε όλοι ένοχοι εξ’ αιτίας της πτώσης του Αδάμ και της Εύας, διότι είμαστε φυσικοί απόγονοί τους και κληρονομικά φέρουμε και τις συνέπειές τους. Πώς θα σωθούμε όλοι, αφού δεν έχουμε όλοι σχέση με τον Χριστό; Το γενεαλογικό δένδρο του Χριστού δεν έχει φυσικούς απογόνους, όπως έχει ο Αδάμ για να σωθούμε κληρονομικώς, γι’ αυτό γινόμαστε κληρονόμοι κατά χάριν υιοθεσίας δια του βαπτίσματος. Αν δεν βαπτιστεί κανείς στο όνομα της Αγίας Τριάδας, πώς θα γίνει δίκαιος και θα σωθεί; Για να γίνει κανείς ουρανοπολίτης, πρέπει να υιοθετηθεί. Χρειάζεται να βαπτιστεί.

Ο Απόστολος Παύλος λέει για την υιοθεσία:
Διαβάστε εδώ: Γαλατ. Δ΄ 1-2. «Λέγω δε, εφ’ όσον χρόνον ο κληρονόμος είναι νήπιος, δεν διαφέρει δούλου, αν και ήναι κύριος πάντων. αλλ’ είναι υπό επιτρόπους και οικονόμους, μέχρι της προθεσμίας υπό του πατρός».

Εδώ λέει ο Απόστολος ότι παρόλο που ο κληρονόμος είναι νήπιο, δεν παύει να είναι κληρονόμος της περιουσίας. Μιλάει για φυσικούς κληρονόμους, που στην ουσία φυσικός κληρονόμος της Βασιλείας του Θεού είναι μόνον ο Χριστός.
Αν όμως πρόκειται, όχι για φυσικούς κληρονόμους, αλλά για νόθα παιδιά, πρέπει να έχουν υιοθεσία και για να κληρονομήσει την Ουράνιο Βασιλεία, πρέπει να γίνει υιοθεσία, να γίνει βάπτισμα, διότι όλοι εμείς οι άνθρωποι είμαστε όλοι νόθα παιδιά του Θεού. Άρα το νήπιο δεν πρέπει να εμποδίζεται να γίνει κληρονόμος ούτε της επίγειας, ούτε της ουράνιας βασιλείας, αρκεί να γίνει η υιοθεσία, δηλαδή το βάπτισμα.

Διαβάστε εδώ: Εφεσ. Β΄ 3. «Μεταξύ των οποίων και ημείς πάντες αντεστράφημεν ποτε κατά την επιθυμίαν της σαρκός και των διαλογισμών. και ήμεθα εκ φύσεως τέκνα οργής, ως και οι λοιποί».

Είμαστε τέκνα οργής εκ φύσεως, ακόμη και από την σύλληψη λέει ο Απόστολος.
Αν, όπως λέτε εσείς, δεν φέρει καμία προπατορική ενοχή, ούτε προσωπικές αμαρτίες έχει, τότε από που κληρονόμησε αυτήν την κατάρα το έμβρυο;
Μήπως το έπλασε εξ’ αρχής έτσι ο Θεός;

Ρώτησα κάποτε μια συγγενή που είχε ένα αγοράκι πέντε ετών:
-Πότε θα το βαπτίσετε;
-Να πάει πρώτα δώδεκα να μπορεί να πεί μόνο του το «Πάτερ ημών» είπε.
Και πού ξέρετε ότι θα ζήσει τόσο, ήθελα να την ρωτήσω;
Μήπως σου έδωσε κάποιος καμία εγγύηση, ότι θα ζήσει αύριο;
Ο Χριστός έχει στα χέρια του την ζωή και τον θάνατο και δεν δίνει σε κανένα άνθρωπο διαβεβαιώσεις, το πόσο θα ζήσει.

Διαβάστε τι λέει ο Χριστός: Ιωάν. Γ΄ 5-6. «Απεκρίθη ο Ιησούς. Αληθώς, αληθώς σοί λέγω, εάν δεν γεννηθή εξ ύδατος και πνεύματος, δεν δύναται να εισέλθη είς την βασιλείαν του Θεού. Το γεγεννημένον εκ της σαρκός, είναι σάρξ. και το γεγεννημένον εκ του πνεύματος, είναι πνεύμα».
Αν δεν γεννηθεί, λέει, δια πνεύματος και ύδατος, δεν εισέρχεται στην βασιλεία του Θεού. Αν, αυτό που, έχει γεννηθεί από σάρκα δεν αναγεννηθεί με Πνεύμα Άγιο, παραμένει σάρκα. Άρα χωρίς βάπτισμα δεν σώζεται κανείς στην Καινή Διαθήκη. Κάθε παιδί που γεννιέται τι είναι; Παλαιά κτίση ή νέα;

(Π.Ο.Σ.) Παλαιά κτίση είναι.

(Χ.Ο.) Αν ένα παιδάκι πέντε (5) χρονών πεθάνει αβάπτιστο θα σωθεί;

(Π.Ο.Σ.) Όχι φυσικά δεν θα σωθεί.

(Χ.Ο.) Άς διαβάσουμε ένα άλλο εδάφιο: Τίτ. Γ΄ 5. «Ουχί εξ έργων δικαιοσύνης, τα οποία επράξαμεν ημείς, αλλά κατά το έλεος αυτού έσωσεν ημάς, διά λουτρού παλιγγενεσίας, και ανακαινίσεως του Αγίου Πνεύματος». Δια λουτρού παλιγγενεσίας λέει και ανακαινίσεως, δηλαδή δια του Αγίου Βαπτίσματος. Το Άγιον Πνεύμα - κατά το βάπτισμα - αναγεννάει τον άνθρωπο και από παλαιά κτίση, τον κάνει νέα κτίση. Κάθε παρερμηνεία εδώ από πρόθεση σημαίνει οριστικό πνευματικό θάνατο.

(Π.Ο.Σ.) Τα νήπια δηλαδή που πεθαίνουν αβάπτιστα, δεν σώζονται;

(Χ.Ο.) Όχι βέβαια. Γνωρίζετε εσείς κανένα εδάφιο, που να λέει ότι τα νήπια που πεθαίνουν αβάπτιστα σώζονται;

(Π.Ο.Σ.) Διαβάστε εδώ όμως σας παρακαλώ: Ματθ. ΙΗ΄ 2-3. «Και προσκαλέσας ο Ιησούς παιδίον έστησεν αυτό εν τώ μέσω αυτών και είπεν, Αληθώς σας λέγω, εάν δεν επιστρέψητε, και γείνητε ως τα παιδιά, δεν θέλετε εισέλθει είς την Βασιλείαν των Ουρανών».
Ο Χριστός προβάλλει τα παιδιά ως μίμηση. Αν τα παιδιά δεν ήταν καθαρά θα τα προέβαλε προς μίμηση;

(Χ.Ο.) Πάλι λάθος κάνετε. Κατ’ αρχήν τα παιδιά αυτά είχαν κάνει περιτομή, όπου ήταν ο τύπος του βαπτίσματος, διότι ακόμη ίσχυε ο νόμος.
Τον θεσμό του Χριστιανικού βαπτίσματος ο Χριστός τον έδωσε μετά την ανάστασή του. Διαβάστε εδώ: Ματθ. ΚΗ΄ 19 « Πορευθέντες λοιπόν βαπτίζετε αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος….»

Συνεχίστε όμως να διαβάζετε από το: Ματθ. ΙΗ΄ 4. «Όστις λοιπόν ταπεινώσει εαυτόν ως το παιδίον τούτο, ούτος είναι ο μεγαλύτερος έν τη βασιλεία των ουρανών». Τα παιδιά ο Χριστός τα έφερε σαν παράδειγμα για την ταπείνωσή τους και την ανεξικακία τους. Δέρνει η μαμά το παιδί, αυτό όμως μετά από λίγο πάει στην αγκαλιά της. Για πήγαινε και δείρε έναν μεγάλο άγνωστο ή συγγενή σου και μετά περίμενε δεκαετίες να σε ….δείρει, όχι να σε αγκαλιάσει.

Ήταν καθήκον όμως των γονέων να νουθετούν τα παιδιά τους, από μωρά στον Χριστό. Το βάπτισμα των νηπίων ήταν καθήκον των γονέων.
Διαβάστε εδώ: Ματθ. ΙΘ΄13-15. «άφετε τα παιδία και μη κωλύετε αυτά ελθείν προς με».

Διαβάστε κι εδώ: Εφεσ. ΣΤ΄4. «και οι πατέρες μη παροργίζετε τα τέκνα υμών, αλλ’ εκτρέφετε αυτά έν παιδεία και νουθεσί Κυρίου».


Διαβάστε και εδώ: Λουκά Ε΄ 19-20. «Και μη ευρόντες δια ποίας εισόδου να φέρωσιν αυτόν έσω έξ αιτίας του όχλου, ανέβησαν επί το δώμα, και δια των κεραμίδων κατεβίβασαν αυτόν μετά του κλινιδίου είς το μέσον έμπροσθεν του Ιησού. Και ιδών την πίστιν αυτών, είπε προς αυτόν. Άνθρωπε, συγκεχωρημέναι είναι είς σε αι αμαρτίαι σου».

Λέει εδώ ότι ο Χριστός μόλις είδε την πίστη αυτών, που μετέφεραν τον παραλυτικό, τον έκανε καλά συγχωρώντας τις αμαρτίες του.

Γιατί δεν βλέπει ο Παντογνώστης Κύριος και την πίστη των γονιών του νηπίου και του αναδόχου, για να ευλογήσει την βάπτιση του νηπίου;
• Μήπως δεν του το επιτρέπετε εσείς;
• Μήπως εσείς θα κατευθύνετε υποκριτές Νεογραμματείς και Φαρισαίοι τον λόγο του Θεού;
Ο Θεός, όταν επέβαλε την ποινήν του θανάτου και στα νήπια λόγω παραβάσεως και των πρωτοπλάστων, μήπως τα ρώτησε;

(Π.Ο.Σ.) Όχι βέβαια.

(Χ.Ο.) Μήπως πρέπει να τα ρωτήσει τώρα; Πέθαναν δύο ανίψια μου τριών (3) και τεσσάρων (4 ) μηνών. Μήπως τα ρώτησε κανείς εάν ήθελαν να πεθάνουν;

• Πέφτει κάποιος, που δεν γνωρίζει κολύμπι, στην θάλασσα και πνίγεται. Μήπως, για να τον σώσουν, πρέπει να τον ρωτήσουν πρώτα;

• Πέφτει κάποιος στο δρόμο με το μηχανάκι του και χτυπάει στο κεφάλι. Μήπως, για να τον σώσουν, πρέπει να τον ρωτήσουν πρώτα;

• Παθαίνει κάποιος νέος ένα εγκεφαλικό και δεν μπορεί να μιλήσει. Μήπως, για να τον σώσουν, πρέπει να τον ρωτήσουν πρώτα;

(Π.Ο.Σ.) Είναι δίκαιο και ο ναυαγός και ο οδηγός και ο νέος και να σωθούν, χωρίς να ρωτηθούν και το νήπιο να βαπτιστεί για να απαλλαγεί από το προπατορικό αμάρτημα, χωρίς να ερωτηθεί.

(Χ.Ο.) Διαβάστε εδώ: Ματθ. ΙΕ΄ 28. «Τότε αποκριθείς….από της ώρας εκείνης».
-«Μεγάλη η πίστη σου γυναίκα», λέει ο Ιησούς και θεραπεύθηκε η κόρη της από εκείνη την ώρα. Ο Χριστός δεν είπε στην Χανανναία να ρωτήσει την κόρη της, αν θέλει να θεραπευθεί, αλλά την θεράπευσε με την πίστη της μητέρας της.

Είναι δυνατόν οι «σατανοφωστήρες» της Οργάνωσης να θέλουν να ρωτήσουν το νήπιο, αν θέλει να σωθεί; Πρέπει να το εμπεδώσετε καλά, όλοι εσείς οι πλανεμένοι, διότι δεν διώχνει την χάρη του βαπτίσματος η παθητική αποδοχή του νηπίου, αλλά η συνειδητή άρνηση του ενηλίκου.

Γνωρίζετε ότι ο Αβραάμ - παρόλο που η εντολή έλεγε ρητώς να γίνεται η περιτομή την όγδοη μέρα - έκανε περιτομή στα εννενήντα εννέα του χρόνια (99) και ο Ισμαήλ ο γιός του στα δεκατρία (13) του χρόνια; Την ίδια μέρα την έκαναν την περιτομή και οι δύο.

Διαβάστε εδώ: Γένεσ. ΙΖ΄ 24-26. «Ο δε Αβραάμ ήτο εννενήκοντα εννέα ετώ, ότε περιετμήθη την σάρκα της ακριβυστίας αυτού. Ισμαήλ δε ο υιός αυτού ήτο δεκατριών ετών, ότε περιετμήθη την σάρκα της ακροβυστίας αυτού. Την αυτήν εκείνην ημέραν περιετμήθη ο Αβραάμ, και Ισμαήλ ο υιός αυτού».

Αργότερα, όταν γεννήθηκε ο Ισαάκ σε οκτώ (8) μέρες του έκανε περιτομή.
Γενεσ. ΚΑ΄ 4. «Περιέτεμε δε ο Αβραάμ τον υιόν αυτού Ισαάκ την όγδοην ημέραν, ως προσέταξεν είς αυτόν ο Θεός». Δηλαδή μέσα σε μια οικογένεια έγιναν τρείς περιτομές σε διαφορετική ηλικία, αν και ήταν αυστηρός ο νόμος, είχε γενικό χαρακτήρα.

Και αφού η περιτομή σύμφωνα με την Αγία Γραφή είναι τύπος του βαπτίσματος. Διαβάστε εδώ: Κολασ. Β΄ 11-19. «Είς τον οποίον και περιετμήθητε…..αυτόν εκ νεκρών».
Και αφού η περιτομή, σύμφωνα με την Αγία Γραφή, είναι τύπος του βαπτίσματος και είχε γενικό χαρακτήρα, γενικό χαρακτήρα έχει και το βάπτισμα χωρίς καμία εξαίρεση.

(Π.Ο.Σ.) Ποιο ήταν το νόημα τότε της εντολής να γίνεται η περιτομή την όγδοη ημέρα, αφού είχε γενικό χαρακτήρα;

(Χ.Ο.) Θα σας εξηγήσω αμέσως. Η εφαρμογή της εντολής της περιτομής στα οκταήμερα αρσενικά νήπια, ήταν από την στιγμή που έδωσε ο Θεός την εντολή στον Αβραάμ. Δηλαδή κάθε αρσενικό, που θα γεννιόταν από εκείνη την στιγμή και μετά θα του έκαναν οπωσδήποτε περιτομή. Όσοι ήταν ενήλικες όμως – όταν δόθηκε η εντολή περιτομής από τον Θεό στον Αβραάμ - έκαναν και αυτοί περιτομή ανεξάρτητα από την ηλικία τους και όταν θα είχαν κάνει όλοι περιτομή από εκείνη την στιγμή και μετά θα ίσχυε ο νόμος να γίνεται η περιτομή στα οκταήμερα.

Το ίδιο νόημα έχει και η εντολή του βαπτίσματος. Δηλαδή όσοι ενήλικες πίστευαν βαπτίζονταν, τα δε νήπια τα βάπτιζαν οι γονείς τους χωρίς συζήτηση, αφού οι γονείς είχαν πιστέψει, ότι με το βάπτισμα σώζονται οι άνθρωποι και μπορούν να πάνε στην βασιλεία του Θεού. Τότε αποφασίστηκε να βαπτίζονται τα νήπια - για την πρόληψη του θανάτου - διότι ο θάνατος, είναι πάντα άγνωστος σε όλους μας.

Διαβάστε εδώ: Πραξ. Β΄41. «Εκείνοι λοιπόν μετά χαράς δεχθέντες τον λόγον αυτού, εβαπτίσθησαν. και προσετέθησαν εν εκείνη τη ημέρα έως τρείς χιλιάδες ψυχαί».

(Π.Ο.Σ.) Εδώ λέει για τους ενήλικες ότι βαπτίστηκαν, αλλά αφού εδέχθησαν τον λόγο.

(Χ.Ο.) Ακριβώς, διότι όλοι ήταν αβάπτιστοι. Τότε θεμελιωνότανε η Εκκλησία του Χριστού. Έπρεπε να πιστέψουν και να βαπτιστούν πρώτα οι γονείς και μετά να βαπτιστούν και τα νήπια. Σήμερα – μετά από δύο χιλιάδες (2.000) χρόνια, δεν υπάρχει λόγος στον χριστιανισμό να βαπτίζονται ενήλικες, τα δε νήπια πρέπει να βαπτίζονται μετά από σαράντα (40) ημέρες.

Δυστυχώς, εσείς οι οπαδοί της «εταιρείας «ΣΚΟΠΙΑ,» που εμπορεύεται με ελεεϊνό τρόπο τον λόγο του Θεού», δεν γνωρίζετε την αναγκαιότητα του νηπιοβαπτισμού, την οποίαν διακηρύττει και η θεόπνευστη Αγία Γραφή.

Διαβάστε εδώ: Εφεσ. Ε΄ 25-27. «Οι άνδρες, αγαπάτε τας γυναίκας, καθώς και ο Χριστός ηγάπησε την Εκκλησίαν, και παρέδωκεν εαυτόν υπέρ αυτής, δια να αγιάση αυτήν, καθαρίσας με το λουτρόν ύδατος δια του λόγου. δια να παραστήση αυτήν είς αυτόν ένδοξον εκκλησίαν, μη έχουσαν κηλίδα, ή ρυτίδα, ή τι των τοιούτων, αλλά δια να είναι άγια και άμωμος».

Είναι μια φοβερή διακήρυξη της Αγίας Γραφής και καταπέλτης κατά της πλάνης όλων των αιρετικών. Θα την καθαρίσει ο Χριστός την εκκλησία του και θα την αγιάσει με το λουτρό του ύδατος και διά της επικλήσεως του ονόματος του Τριαδικού Θεού. Δηλαδή δια του βαπτίσματος. Άρα η εκκλησία, σύμφωνα με το εδάφιο αυτό, θα αποτελείται μόνον από ανθρώπους που είναι βαπτισμένοι.
Άρα τα παιδιά όλων των αιρετικών, που πεθαίνουν αβάπτιστα, δεν σώζονται.

(Π.Ο.Σ.) Από πότε άρχισε να εφαρμόζεται ο νηπιοβαπτισμός;

(Χ.Ο.) Στην Παλαιά Διαθήκη με την εντολή του Κυρίου στον Αβραάμ να κάνουν όλα τα νήπια μετά από οκτώ ημέρες από την γέννησή τους περιτομή, που ήταν τύπος βαπτίσματος και στην Καινή Διαθήκη άρχισε να εφαρμόζεται από τους Αποστόλους και μετά από τους Αποστολικούς Πατέρες της Εκκλησίας Ωριγένη, Κυπριανό και άλλους.

(Π.Ο.Σ.) Ποιοι είναι οι λόγοι που οδήγησαν την ορθόδοξο εκκλησία στην εφαρμογή αυτού του θεσμού;

(Χ.Ο.) Οι κυριώτεροι λόγοι, που βαπτίζει η εκκλησία τα παιδιά σε νηπιακή εκκλησία είναι πολλοί:
• Για την πρόληψη θανάτου.
• Απαλάσσεται το νήπιο από τον πνευματικό θάνατο του προπατορικού αμαρτήματος και πολιτογραφείται στον ουρανό.
• Ενδύεται τον Χριστό
• Του δίδεται φύλακας άγγελος. Εβρ. Α΄ 14 «Δεν είναι πάντες λειτουργικά πνεύματα, είς υπηρεσίαν αποστελλόμενα, δια τους μέλλοντας να κληρονομήσουν σωτηρίαν»;
• Για να συμμετέχει το νήπιο και στα άλλα Μυστήρια της εκκλησίας, πρέπει να είναι βαπτισμένο.
• Αφήνει το νήπιο το παλαιό αδαμιαίο όνομα και παίρνει το νέο φοβερό όνομα χριστιανός. Ο αβάπτιστος άνθρωπος δεν λέγεται χριστιανός.

Εσείς οι οπαδοί της «εταιρείας ΣΚΟΠΙΑ, που εμπορεύεται ελεεϊνά τον λόγο του Θεού», απαγορεύεται να λέγεστε χριστιανοί.

Τα παιδιά σας, που τα αφήνετε να πεθαίνουν αβάπτιστα, ποιο είναι το όνομα που παίρνουν μαζί τους και ανεβαίνουν στον ουρανό; Το όνομα του πεσμένου Αδάμ παίρνουν. Τι να κληρονομήσουν με αυτό το όνομα; Άς μη κοροϊδεύομαστε, δεν έχουν σωτηρία.

Εμείς πάντως τα παιδιά μας δεν τα αφήνουμε στους «κακούς λύκους» τους αιρετικούς να τα «ταίσουν» στην φωλιά τους ότι νάναι.
Εμείς από μικρά θα τα μάθουμε να τρώνε μέσα στο «μαντρί» και να ακούνε τον καλό «τσοπάνη».
Είμαστε υποχρεωμένοι από νήπια να τα οδηγήσουμε στον Χριστό, για να σωθούν, διότι ένας Κύριος υπάρχει, μια πίστη και ένα βάπτισμα.
Δείτε εδώ: Εφεσ. Δ΄5. «Είς Κύριος, μία πίστις, έν βάπτισμα».
Δείτε κι εδώ: Α Κορινθ. ΙΒ΄13. «και γάρ έν ενί Πνεύματι ημείς πάντες είς έν σώμα εβαπτίσθημεν…και πάντες είς έν Πνεύμα εποτίσθημεν».

Το μυστήριο του Βαπτίσματος δεν είναι σύμβολο,
αλλά σωτηριακό μυστήριο και γίνεται «είς άφεση αμαρτιών»,
λόγω του προπατορικού αμαρτήματος.

Διαβάστε: Πράξ. ΚΒ΄16. «και νύν τι μέλλεις; Αναστάς βάπτισαι και απόλουσαι τας αμαρτίας σου, επικαλεσάμενος το όνομα Κυρίου».

Διαβάστε κι εδώ: Πράξ. Β΄38. «Πέτρος δε έφη προς αυτούς. μετανοήσατε και βαπτισθήτω έκαστος υμών επί τω ονόματι Ιησού Χριστού είς άφεσιν αμαρτιών, και λήψεσθε την δωρεάν του Αγίου Πνεύματος».

Το μυστήριο του Βαπτίσματος γίνεται ανεξάρτητα από ηλικία

Διαβάστε: Α΄Κορινθ. Α΄16. «εβάπτισα δε και τον Στεφανά οίκον».

Διαβάστε κι εδώ: Πράξ. ΙΣΤ΄15. «ώς δε εβαπτίσθη και ο οίκος αυτής, παρεκάλεσε λέγουσα..….».

Το μυστήριο του Βαπτίσματος γίνεται στο όνομα της Αγίας Τριάδας

Διαβάστε: Ματθ. ΚΗ΄ 19 « Πορευθέντες λοιπόν βαπτίζετε αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος….».

Διαβάστε εδώ: Πραξ. ΙΘ 3-5. «Ειπέ τε προς αυτούς. είς τι ούν εβαπτίσθητε; Οι δε είπον. είς το Ιωάννου βάπτισμα. είπε δε ο Πάυλος. Ιωάννης μέν εβάπτισε βάπτισμα μετανοίας τω λαώ λέγων είς τον ερχόμενον μετ’ αυυτόν ίνα πιστεύσωσι, τουτ’ έστιν είς τον Ιησούν Χριστόν. Ακούσαντες δε εβαπτίσθησαν είς το όνομα του Κυρίου Ιησού».




Περί του Μυστηρίου του Χρίσματος

(Χ.Ο.) Έχετε διάθεση να μιλήσουμε για ένα άλλο Μυστήριο της Ορθοδόξου Εκκλησίας, το Μυστήριο του Χρίσματος;

(Π.Ο.Σ.) Δεν ξέρουμε για το Χρίσμα τίποτε, ούτε τι είναι ούτε τι κάνει και θα θέλαμε να μάθουμε. Πείτε μας εσείς.

(Χ.Ο.) Το Χρίσμα είναι και αυτό ένα από τα επτά (7) Μυστήρια της Εκκλησίας και γίνεται μαζί με το βάπτισμα από τον ιερέα και μεταδίδει στον βαπτισμένο-χρισμένο τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος.

Κατά την εποχή των Αποστόλων, το Χρίσμα γινόταν δια της επιθέσεως των χειρών από τους ίδιους τους Αποστόλους, σύμφωνα με την Αγία Γραφή.
Πραξ. ΙΘ΄ 6 «Και αφού ο Παύλος επέθηκεν επ’ αυτών τας χείρας, ήλθε το Πνεύμα το Άγιον επ’ αυτούς, και ελάλουν γλώσσας και προεφήτευον».

(Π.Ο.Σ.) Ακόμη και τώρα γίνεται με επίθεση των χειρών;

(Χ.Ο.) Δεν γίνεται τώρα διά επιθέσεως των χειρών, λόγω της μεγάλης εξαπλώσεως της Εκκλησίας και επειδή καθοδηγείται από το Άγιον Πνεύμα, το αντικατέστησε με άγιο μύρο.
Διαβάστε εδώ: Ιωαν. ΙΣΤ΄ «Όταν δε έλθη εκείνος, το Πνεύμα της αληθείας, θέλει σας οδηγήσει είς πάσαν την αλήθειαν».

Το άγιο μύρο, είναι μείγμα ελαίου με σαράντα (40) άλλες αρωματικές ουσίες και παρασκευάζεται την Μεγάλη Πέμπτη στην Κωνσταντινούπολη και τα Ιεροσόλυμα. Συμβολίζει δε, τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, την ευωδιάζουσα Θεία Χάρη και παρασκευάζεται μόνο από πρεσβύτερο ή επίσκοπο. Είναι δε χαρακτηριστική η διακήρυξη της Αγίας Γραφής.

Διαβάστε εδώ: Β΄Κορινθ. Α΄ 21-22. «Ο δε βεβαιών ημάς μεθ’ υμών είς Χριστόν, καί ο χρίσας ημάς, είναι ο Θεός. όστις και εσφράγισεν ημάς, και έδωκε τον αρραβώνα του πνεύματος εν ταίς καρδίαις ημών».

Ο βαπτιζόμενος χρίεται με άγιο μύρο σταυροειδώς στα μέλη του. Ταυτόχρονα κατέρχεται η Θεία Χάρη, η οποία σφραγίζει την αρξαμένη νέα πνευματική ζωή, διαπτύσσοντας τα χαρίσματα του βαπτίσματος σε βίο θεοφιλή και ενάρετο.

Το χρίσμα, αν και τελείται μαζί με το Βάπτισμα, δεν είναι μέρος του βαπτίσματος, αλλά Μυστήριο αυτοτελές και ίδιο. Είναι δε μη επαναλαμβανόμενο Μυστήριο. Ο χρισμένος αποκτά μια πνευματική πανοπλία, για να κάνει νικηφόρους αγώνες κατά των παγίδων του διαβόλου, όπως είπε και ο Κύριος.

Διαβάστε εδώ: Λουκ. Ι΄ 19. «Ιδού, δίδω είς εσάς την εξουσίαν του να πατήτε επάνω όφεων και σκορπίων, και επί πάσαν την δύναμιν του εχθρού. και ουδέν θέλει σας βλάψει».

Ο Πέτρος και ο Ιωάννης στάλθηκαν στην Σαμάρεια για να επιθέσουν τα χέρια τους στις κεφαλές των βαπτισθέντων για να τους μεταδώσουν Πνεύμα Άγιον.
Διαβάστε εδώ: Πραξ Η΄ 14-17. «Ακούσαντες δε οι έν Ιεροσολύμοις απόστολοι…και ελάμβανον Πνεύμα Άγιον».

Ο Απόστολος Παύλος στην Έφεσο δια της επιθέσεως των χειρών του στις κεφαλές των δεχθέντων το Βάπτισμα του Ιωάννου, μετέδωσε σε αυτούς Πνεύμα Άγιον.
Διαβάστε εδώ: Πραξ ΙΘ΄2-6. «είπε προς αυτούς. εί Πνεύμα Άγιον ελάβετε πιστεύσαντες;…ελάλουν τε γλώσσαις και προεφήτευον».

(Π.Ο.Σ.) Με τι δικαίωμα άλλαξαν την επίθεση των χειρών με μύρο; Μπορούσαν να το κάνουν;

(Χ.Ο.) Στην Εκκλησία του Χριστού δεν κάνει ο καθένας ότι θέλει, αλλά ότι γίνεται, θεσπίζεται με κανόνες από Οικουμενικές Συνόδους.
Η Ορθόδοξος Εκκλησία είναι ζωντανός θεανθρώπινος οργανισμός και έχει δικαίωμα να νομοθετεί.
Εδώ νομοθετούν οι δάσκαλοι της πλάνης και δεν έχει δικαίωμα να νομοθετεί η Εκκλησία του Χριστού; Άλλωστε ο αριθμός των πιστευόντων μεγάλωνε πολύ καθημερινά και ήταν αδύνατο να επαρκέσουν τα αποστολικά χέρια για την τέλεση του Μυστηρίου. Έτσι η χειροθεσία λογικά αντικαταστάθηκε.

(Π.Ο.Σ.) Ποια είναι η διαφορά μεταξύ βαπτίσματος και χρίσματος;

(Χ.Ο.) Η χρισματική χάρη, είναι διαφορετική από την βαπτισματική:
• Το Ιερό Βάπτισμα δημιουργεί την νέα ύπαρξη και εισάγει τον άνθρωπο στην νέα εν Χριστώ ζωή ενώ
• Το Ιερό Χρίσμα σφραγίζει αυτή την ύπαρξη με τις δωρεές του Αγίου Πνεύματος, βοηθώντας τον άνθρωπο να μπεί μέσα στο δρόμο των πνευματικών αγώνων και να αξιοποιήσει υποκειμενικά το αγαθό του Ιερού βαπτίσματος.

(Π.Ο.Σ.) Που φαίνεται στην Γραφή το χρίσμα;

(Χ.Ο.) Θα σας δείξω μερικά εδάφια μέσα στην Καινή διαθήκη πρώτα.

Διαβάστε εδώ: Α΄Ιωα. Β΄27. «Και υμείς, το χρίσμα ό ελάβατε απ’ αυτού, εν υμίν μένει, και ού χρείαν έχητε……».

Διαβάστε εδώ: Εφεσ. Α΄, 13 «εν ώ και υμείς…. ….εσφραγίστητε τώ Πνεύματι……».

Διαβάστε εδώ: Εφεσ. Δ΄ 30 «και μη λυπείτε το Πνεύμα το Άγιον του Θεού, εν ώ εσφραγίσθητε είς ημέραν απολυτρώσεως».





Θα σας δείξω μερικά εδάφια μέσα στην Παλαιά διαθήκη.

Ο Μωϋσής εντέλεται να χρίση
τον Ααρών τον αδελφό του και του υιούς του.

Διαβάστε εδώ: Έξοδος 28-37. «και ενδύσεις αυτά Ααρών τον αδελφόν σου, και τους υιόυς αυτού μετ’ αυτού…»

Ο Σαμουήλ έχρισεν τον Δαυίδ.

Δείτε εδώ: Α΄Βασιλ. 16,13
Δείτε κι εδώ: Γ΄Βασιλ. 1,39






































Περί του Μυστηρίου του Γάμου

(Χ.Ο.) Η Ορθόδοξος Εκκλησία, η μόνη αληθινή Εκκλησία του Χριστού, ερμηνεύοντας σωστά τη Γραφή και καθοδηγούμενη από το Άγιο Πνεύμα, έχει εντάξει μέσα στα μυστήρια και το μυστήριο του Γάμου. Είναι δηλαδή και αυτό ένα από τα επτά μυστήρια της Εκκλησίας, με τα οποία αγιάζει τους πιστούς.

Η πηγή του μυστηρίου του Γάμου, είναι μέσα στον Παράδεισο και θεσπίστηκε από τον ίδιο τον Θεό.
Διαβάστε εδώ: Γενεσ. Β΄ 24 «Δια τούτο θέλει αφήσει ο άνθρωπος τον πατέρα αυτού και την μητέρα αυτού, και θέλει προσκολληθή είς την γυναίκα αυτού. και θέλουσιν είσθαι οι δύο σάρκα μίαν»

Το ότι ο Θεός νομοθέτησε να εγκαταλείψει ο άνθρωπος τον πατέρα του και την μητέρα του, τα πλέον προσφιλή του πρόσωπα και να προσκολληθή στην γυναίκα αυτού, καθιστά τον γάμο μέγα Μυστήριο.

(Π.Ο.Σ.) Ο Θεός δίδει βέβαια στον γάμο κάποια ιερότητα, δεν τον καθιστά όμως μυστήριο, όπως κακώς το μεταβάλατε εσείς οι Ορθόδοξοι.

(Χ.Ο.) Κακώς είναι για σας τους αιρετικούς, όχι όμως και για τον Θεό. Διότι μυστήριο δεν τον μετέβαλε η Ορθόδοξος Εκκλησία, όπως κακώς διατυμπανίζετε εσείς οι αιρετικοί, αλλά ο λόγος του Θεού.
Διαβάστε εδώ σας παρακαλώ: Εφεσ. Ε΄ 31-32. «Δια τούτο θέλει αφήσει ο άνθρωπος τον πατέρα αυτού και την μητέρα, και θέλει προσκολληθή είς την γυναίκα αυτού και θέλουσιν είσθαι είς σάρκαν μίαν. Το μυστήριον τούτο είναι μέγα. εγώ δε λέγω τούτο περί Χριστού και περί της Εκκλησίας».
Το ότι η Αγία Γραφή συσχετίζει το μυστήριον του Γάμου, με το μυστήριο της ενώσεως του Χριστού με την Εκκλησίαν, καθιστά τον Γάμο μέγα μυστήριο.
Άρα, δεν το μετέβαλε η Εκκλησία σε μυστήριο, αλλά ο ίδιος ο Θεός.

(Π.Ο.Σ.) Η αλήθεια είναι ότι αυτό το εδάφιο δεν το πρόσεξα ποτέ και δεν τα έχω συζητήσει ποτέ στην συνάθροιση αυτά, ούτε μας τα έχει επισημάνει κανείς.

(Χ.Ο.) Γι’ αυτό είμαι εγώ εδώ για να σας δείξω αυτά που δεν σας λέει η Οργάνωση.
Διαβάστε εδώ: Ματθ. ΙΘ΄ 6. «Ώστε δεν είναι πλέον δύο, αλλά μία σάρξ. Εκείνο λοιπόν το οποίον ο Θεός συνέζευξεν, άνθρωπος μη χωριζέτω».

Σύμφωνα με τα λόγια του Κυρίου ο Γάμος είναι ιερός θεσμός και δεν επιτρέπεται να διαλυθεί. Αυτός δε που θα γίνει η αιτία για να διαλυθεί ο Γάμος διαπράττει μεγάλο αμάρτημα.

Έχετε υπόψιν σας ότι ο Χριστός, στον Γάμο της Κανά (Ιωαν. Β΄ 1-11), μετέτρεψε το νερό σε κρασί. Ο Χριστός όταν προσκληθηκε να παρευρεθεί στον Γάμο της Κανά της Γαλιλαίας, τίμησε τον Γάμο με το πρώτο του θαύμα.

(Π.Ο.Σ.) Όλα αυτά τα διαβάζουμε στις συναθροίσεις, αλλά δεν δίνουμε αξία και δεν τα εννοούμε μάλλον καλά. Τώρα εδώ, όπως μου τα εξηγείτε, αρχίζω να καταλαβαίνω μερικά και δεν μπορώ να φέρω αντίρρηση στον λόγο του Θεού.

(Χ.Ο.) Το ότι παρέστη ο Χριστός στον Γάμο της Κανά και τον τίμησε με θαύμα και μάλιστα έκανε έναρξη του θείου του Έργου κατά την τελετή του Γάμου, αυτό σημαίνει ότι ο θεσμός αυτός περιέχει μεγάλη ιερότητα.











































Περί Ευχελαίου

(Π.Ο.Σ.) Όλα καλά για αυτά τα μυστήρια. Άς πάμε να δούμε ένα άλλο μυστήριο που λέτε εσείς και που δεν αναφέρεται μέσα στην Γραφή. Μιλάω για το Ευχέλαιο.

(Χ.Ο.) Κάνετε πάλι ένα μεγάλο λάθος, διότι το Ευχέλαιο και μυστήριο είναι και αναφέρεται στην Αγία Γραφή.
Αν δεχόμαστε την επιστολή Ιακώβου, που βρίσκεται στην Αγία Γραφή, δεν είναι δυνατόν να μη δεχούμε το Μυστήριο του Ευχελαίου και τη Θεία Λειτουργία.

Διαβάστε εδώ: Ιακώβ: Ε΄ 14-15. «Ασθενεί τις μεταξύ σας; Άς προσκαλέση τους πρεσβυτέρους της εκκλησίας, και άς προσευχηθώσιν επ’ αυτόν, αλείψαντες αυτόν με έλαιον εν τώ ονόματι του Κυρίου. Και η μετά πίστεως ευχή θέλει σώσει τον πάσχοντα, και ο Κύριος θέλει εγείρει αυτόν και αμαρτίας αν έπραξε θέλουσι συγχωρεθή είς αυτόν».
Τι λέει δώ αυτό το εδάφιο; Εσείς τι καταλαβαίνετε;

(Π.Ο.Σ.) Ότι αν είναι κανείς άρρωστος να καλέσει τους γέροντες – δεν εννοεί τους παπάδες – και να τον αλείψουν με λάδι και να προσευχηθούν στο όνομα του Ιεχωβά να γίνει καλά. Έχει και το λάδι θεραπευτικές ιδιότητες άλλωστε.

(Χ.Ο.) Όταν λέει να καλέσεις τους πρεσβυτέρους της Εκκλησίας, δεν εννοεί τους γέροντες, αλλά τους ιερείς της εκκλησίας, διότι λέει να προσευχηθούν επ’ αυτόν, όπως προσευχόταν ο Κύριος πρίν από κάθε μυστηριακό θαύμα. Να τον αλείψουν με λάδι στο όνομα του Κυρίου λέει και εννοεί τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό. Αυτόν γνωρίζουν οι Απόστολοι και όχι τον Ιεχωβά. Κύριο προσφωνούσαν πάντα τον Χριστό οι Απόστολοι. Λέει επίσης να γίνει η ευχή με πίστη, για να γίνει καλά ο άρρωστος σωματικά και αν έχει αμαρτίες θα του συγχωρεθούν. Δεν είναι το λάδι που έχει θεραπευτικές ιδιότητες. Υπάρχει άρρωστος, που δεν τρώει λάδι; Αν το φάει το λάδι ή κάνει μια απλή επάλειψη θα μπορούσε να σηκωθεί ένα βαρειά ασθενής; Η πίστη και η ευχή δια του ελαίου ενεργούν μυστηριωδώς. Τα θαύματα του Κυρίου ήταν μυστήριο για όλους. Αν σας ρωτήσω πόσα και ποια θαύματα έκανε μυστηριωδώς ο Κύριος σε αυτούς που τον πίστεψαν, ξέρετε να μου πείτε;

(Π.Ο.Σ.) Δύσκολα να τα πώ όλα.

(Χ.Ο.) Ο Κύριος έκανε τα θαύματά του στη γή, διότι οι άνθρωποι πίστευαν στην δύναμή Του. Άς θυμηθούμε μαζί όλα τα θαύματα του Κυρίου, διότι όλα έγιναν μυστηριωδώς με μόνη δύναμη την πίστη των ανθρώπων στον Ιησού Χριστό, ότι είναι ο Υιός του Θεού και ο Σωτήρας του κόσμου:

• Στην Κανά της Γαλιλαίας η μεταβολή του νερού σε κρασί.
(Τον πίστευε πρώτη απ’ όλους η μητέρα Του και όχι μόνο)

• Ο χορτασμός των πεντακαισχιλίων.
(Τον πίστευαν οι Απόστολοι και όχι μόνο)

• Η πρώτη ψαριά του Πέτρου.
(Τον πίστευεο αδελφός του Πέτρου και όχι μόνο)

• Η θεραπεία του υιού του βασιλικού.
(Τον πίστεψε ο πατέρας του και όχι μόνο)

• Η θεραπεία του δούλου του εκατόνταρχου.
(Είχε πίστη πάνω από όλους είπε ο Χριστός για τον εκατόνταρχο)

• Η θεραπεία της πεθεράς του Πέτρου.
(Τον πίστευε ο Πέτρος και όχι μόνο)

• Η θεραπεία του υδρωπικού κατά την ημέρα Σάββατο.
(Τον πίστευαν οι Απόστολοι και όχι μόνο)

• Η θεραπεία του παραλυτικού στην Καπερναούμ.
(Τον πίστευαν αυτοί που μετέφεραν τον παραλυτικό και όχι μόνο)
• Η θεραπεία του ξηραμένου χεριού στην συναγωγή των Ιουδαίων.
(Τον πίστευαν ο θεραπευθείς και όχι μόνο)

• Η θεραπεία του παραλύτου στη δεξαμενή στέρνα της Βηθεσδά.
(Τον πίστευε ο θεραπευθείς και όχι μόνο)

• Η θεραπεία της «καμπουριασμένης» γυναίκας στη συναγωγή.
(Παρ’ όλη την κατάστασή της που έπρεπε να είναι σπίτι πήγε να ακουμπήσει έστω και το ένδυμά του διότι τον πίστευε)

• Η θεραπεία της (από 12 ετών) αιμοραγούσας γυναίκας.
(Τον πίστευε η θεραπευθείσα και όχι μόνο)

• Η θεραπεία του λεπρού (όταν κατέβη ο Κύριος από όρος πού έκανε «την επί του όρους ομιλία». Τον πίστευε ο θεραπευθείς και όχι μόνο)

• Η θεραπεία των δώδεκα (12) λεπρών.
(Τον πίστευαν οι λεπροί, άσχετα αν γύρισε μόνο ένας να τον ευχαριστήσει).

• Η θεραπεία των δύο τυφλών όταν επέστρεφε ο Κύριος από το σπίτι του αρχισυναγώγου Ιαείρου.
(Τον πίστευε οι θεραπευθέντες και όχι μόνο)

• Η θεραπεία του τυφλού Βαρτιμαίου στην Ιεριχώ.
((Τον πίστευε ο θεραπευθείς που προσευχόταν δυνατά και όχι μόνο. Η πίστις σου σέσωκέ σε είπε ο Χριστός)

• Η θεραπεία (με λάσπη που φυσικά τυφλώνει κάποιον αν την βαλει στα μάτια του) του εκ γενετής τυφλού στα Ιεροσόλυμα, για να φανερωθεί το μυστήριο της δύναμης του Κυρίου σε αυτόν.
(Τον πίστευαν όλοι, τον πίστεψε και ο ευεργετηθείς τυφλός)

• Η άμεση θεραπεία του κωφαλάλου, που έκανε ο Κύριος με μυστική προσευχή προς τον ουρανό, στην θάλασσα της Γαλιλαίας, ανάμεσα στα όρια της Δεκαπόλεως.
(Τον πίστευαν οι συνοδεύοντες τον κωφάλαλον)

• Η θεραπεία του δαιμονιζομένου στη συναγωγή της Καπερναούμ.
(Τον πίστευε και ο διάβολος και ήθελε να σταθεί εμπόδιο στην προσευχή των άλλων στη συναγωγή, αλλά ίσως διότι σε ώρα που ήταν στα καλά του αισθάνθηκε την ανάγκη να προσευχηθεί)

• Η θεραπεία του Γεργεσηνού δαιμονιζομένου.
(Τα δαιμόνια πιστεύουν στην δύναμή Του και φρίττουν και ο θεραπευθείς θέλει να μείνει για πάντα κοντά Του)

• Η θεραπεία της κόρης της Χαναναίας.
(Τον πίστευε η μητέρα της Χαναναίας που του είπε «και γάρ τα κυνάρια εσθίει από των ψιχίων των πιπτόντων από της τραπέζης των κυρίων αυτών»)

• Η θεραπεία του σεληνιαζόμενου νέου, που έγινε μετά την μεταμόρφωση του Κυρίου.
(Τον πίστευε ο πατέρας του σεληνιαζομένου)

• Η ανάσταση της κόρης του Ιαείρου του άρχοντα της συναγωγής.
(Τον πίστευε ο πατέρας της Ιάειρος και όχι μόνο)

• Η ανάσταση του υιού της χήρας στη Ναϊν της Γαλιλαίας.
(Εδώ φαίνεται κυρίως η ευσπλαχνία του Κυρίου για την χήρα, αν και τον πιστεύουν όλοι)

• Η ανάσταση του Λαζάρου.
(Τον πίστευαν οι αδελφές αυτού)

Είναι δε άξιον ιδιαιτέρας προσοχής ότι ο Κύριος έκανε τα θαύματά του σε οικογένειες:
• Στο πρώτο θαύμα, στο Γάμο στην Κανά είναι χορηγός της οικογενειακής χαράς και

• Στο τελευταίο θαύμα, στην ανάσταση του Λαζάρου, είναι ο παράκλητος και ο παρηγορητής της οικογένειας.

Όσοι, λοιπόν, έχουν πίστη στην δύναμη του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, κάνουν Ευχέλαιο και περιμένουν την ευεργεσία Του Κυρίου, που πολλοί το ονομάζουν θαύμα.



Περί των Αγίων

(Π.Ο.Σ.) Στο θέμα των αγίων σας θα ήθελα να πάμε τώρα.

(Χ.Ο.) Τι πιστεύετε εσείς για τους αγίους, που τιμούμε εμείς οι Χριστιανοί Ορθόδοξοι;

(Π.Ο.Σ.) Εμείς λατρεύουμε μόνο τον Θεό και όχι τους ανθρώπους, που πέθαναν ή ζούν και βασιλεύουν.

(Χ.Ο.) Μας κατηγορείτε και για τους Αγίους, διότι δεν γνωρίζετε. Δεν γνωρίζετε, αλλά και δεν προσπαθείτε να μάθετε κιόλας. Εμείς οι Ορθόδοξοι δεν έχουμε λατρέψει ποτέ Αγίους. Λατρεύουμε και προσκυνούμε με λατρεία μόνον τον Τριαδικό Θεό. Τους Αγίους τους τιμούμε και τους προσκυνούμε ως στεφανωμένους δούλους του Θεού. Μάλλον δεν μπορείτε ή δεν θέλετε να κατανοήσετε αυτή την διαφορά.

(Π.Ο.Σ.) Τι λέτε δηλαδή στους Αγίους και τι λέτε στον Θεό όταν προσεύχεστε;

(Χ.Ο.) Θα σας εξηγήσω αμέσως για να καταλάβετε:

• Όταν απευθυνόμαστε γενικά προς τον Τριαδικό Θεό λέμε: «Δόξα πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι» ή «Αγία Τριάς ελέησον ημάς».

• Όταν προσευχόμαστε στον Χριστό λέμε: «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με τον αμαρωλό» και

• Στους Αγίους λέμε: «Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών».

(Π.Ο.Σ.) Είναι αντιγραφική η προσκύνηση στους Αγίους και μπορώ μέσα από την Γραφή να σας το αποδείξω. Διαβάστε εδώ: Πραξ. ΙΔ΄ 14. «Ακούσαντες δε οι Απόστολοι Βαρνάβας και Παύλος, διέσχισαν τα ιμάτια αυτών, και επήδησαν είς το μέσον του όχλου, κράζοντες, και λέγοντες, άνδρες, τι κάμνετε ταύτα; και ημείς είμεθα άνθρωποι ομοιοπαθείς με σας κηρύττοντες προς εσάς,να επιστρέψητε από τούτων των ματαίων προς τον Θεόν τον ζώντα, όστις έκαμε τον ουρανόν και την γήν και την θάλασσαν, και πάντα τα έν αυτοίς».
Εδώ φαίνεται καθαρά ότι οι Απόστολοι Παύλος και Βαρνάβας έσχισαν τα ρούχα τους από αγανάκτηση, μη δεχόμενοι καμία προσκύνηση. Χρειάζονται άλλες αποδείξεις;

(Χ.Ο.) Δυστυχώς για σας και εδώ είναι ολοφάνερη η πλάνη σας. Διαβάζετε ότι σας διατάζει η οργάνωση. Άρα διαβάζετε την Αγία Γραφή με τα «μάτια» της Οργάνωσης ή κατά παραγγελία της Οργάνωσης. Άρα δεν είναι δυνατόν να βρείτε ποτέ την Αλήθεια. Θέλετε να μάθετε τον λόγο, που δεν δέχθηκαν οι Απόστολοι την προσκύνηση αυτή;


(Π.Ο.Σ.) Για ποιο λόγο; Πείτε μου εσείς.

(Χ.Ο.) Ήθελαν να τους προσκυνήσουν σαν ειδωλολατρικούς Θεούς.
Διαβάστε ένα από τα εδάφια που δεν σας αφήνει να δείτε η Οργάνωση:
Πραξ. ΙΔ΄ 11-13 «Οι δε όχλοι ιδόντες τούτο το οποίο έκαμεν ο Παύλος, ύψωσαν φωνήν την αυτών, λέγοντες Λυκαονιστί, οι Θεοί ομοιωθέντες με ανθρώπους κατέβησαν προς ημάς. Και ωνόμαζον τον μεν Βαρνάβαν, Δία τον δε Παύλον, Ερμήν, επειδή αυτός ήτο ο αρχηγός του λόγου.
Και ο ιερεύς του Διός, του όντος έμπροσθεν της πόλεως αυτών έφερε ταύρους και στέμματα είς τας πύλας μετά του όχλου, και ήθελε να προσφέρη θυσίαν».

Καταλάβατε τώρα γιατί δεν δέχθηκαν αυτή την προσκύνηση οι Απόστολοι; Οι όχλοι ήθελαν να τους λατρέψουν και να τους προσκυνήσουν ως ειδωλολατρικούς θεούς. Λατρευτική ήταν η προσκύνηση, διότι ήθελαν να τους προσφέρουν και θυσίες. Έπρεπε οι Απόστολοι να δεχθούν την προσκύνηση αυτή;

(Π.Ο.Σ.) Όχι βέβαια, έχετε δίκαιο. Διαβάστε όμως εδώ να δείτε τι λέει:
Αποκ. ΙΘ΄ 10. «Και έπεσον έμπροσθεν των ποδών αυτού, δια να προσκυνήσω αυτόν. και λέγει μοι πρόσεχε μη κάμης τούτο. εγώ είμαι συνδουλός σου και των αδελφών σου οίτινες έχουσι μαρτυρίαν του Ιησού. τον Θεόν προσκύνησον».Ο άγγελος δεν δέχτηκε την προσκύνηση από τον Ιωάννη. Άρα δεν επιτρέπεται προσκύνηση στους ανθρώπους.

(Χ.Ο.) Τελικά όλα τα εδάφια, σας έχουν μάθει να τα διαβάζετε, αλλά να μη τα εννοείτε. Δηλαδή αμάρτησε ο Ιωάννης, που έπεσε να προσκυνήσει τον άγγελο;

(Π.Ο.Σ.) Βεβαίως και αμάρτησε, αλλά αμάρτησε από άγνοια.

(Χ.Ο.) Αφού αμάρτησε γιατί δεν μετανόησε; Και αφού δεν μετανόησε, γιατί δεν τιμωρήθηκε από τον Θεό; Γιατί αμάρτησε για δεύτερη φορά - εν γνώσει του - πέφτοντας στο ίδιο αμάρτημα;

Διαβάστε παρακαλώ εδώ: Αποκ. ΚΒ΄ 8-9. «Και εγώ ο Ιωάννης είμαι ο ιδών ταύτα κα ακούσας. και ότι ήκουσα και είδον, έπεσα να προσκυνήσω έμπροσθεν των ποδών του αγγέλου του δεικνύοντος είς εμέ ταύτα. Και λέγει προς εμέ. Πρόσεχε μη κάμης τούτο. διότι εγώ είμαι σύνδουλός σου, και των αδελφών σου των προφητών, και των φυλαττόντων τους λόγους του βιβλίου τούτου. τον Θεόν προσκύνησον».Ο Ιωάννης αμάρτησε για δεύτερη φορά. Γιατί δεν μετανόησε; Τελικά σώθηκε ή όχι;

(Π.Ο.Σ.) Σώθηκε βέβαια. Είναι δυνατό να μην σώθηκε ο Ιωάννης;

(Χ.Ο.) Φυσικά και σώθηκε. Αφού σώθηκε ο Ιωάννης, θα σωθούμε και εμείς που προσκυνούμε τιμητικώς τους αγίους. Είναι δυνατόν να μην ήξερε τι έκανε, αφού άλλωστε μετά την Πεντηκοστή ήταν πλήρης Αγίου Πνεύματος.
Ο Άγγελος καλά έκανε που δεν δέχθηκε την προσκύνηση; Και ποια είναι η διδαχή του αγγέλου προς εμάς;

(Π.Ο.Σ.) Καλά έκανε, αλλά δεν καταλαβαίνω ποια μπορεί να είναι η διδαχή του αγγέλου γι’ αυτή του την κίνηση;

(Χ.Ο.) Οι άγγελοι είναι αγαθά πνεύματα δεν έχουν εγωϊσμό, σαν και εμάς, έχουν διδαχθεί την ταπείνωση από τον δημιουργό τους.
Διαβάστε εδώ: Φιλιππ. Β΄ 7. « Αλλ’ εαυτόν εκένωσε, λαβών δούλου μορφήν, γενόμενος όμοιος με τους ανθρώπους».
Και αυτό ακριβώς μας δείχνουν. Την ταπείνωση.

Διαβάστε σας παρακαλώ: Ιησούς του Ναυή Ε΄ 13-15. «Και ότε ο Ιησούς ήτο πλησίον της Ιεριχώ, ύψωσε τους οφθαλμούς αυτού και είδε, και ιδού…….Και ο Ιησούς έκαμε τούτο».
Ο Ιησούς του Ναυή έπεσε και προσκύνησε τον Αρχιστράτηγο απεσταλμένο του Κυρίου, που δέχτηκε την προσκύνηση. Ποιος αμάρτησε από τους δύο;

• Ο Ιησούς του Ναυή, που τον προσκύνησε ή
• Ο Αρχιστράτηγος, που δέχθηκε την προσκύνηση;

Σύμφωνα με αυτά που διαβάζετε και εννοείτε εσείς κάποιος από τους δύο αμάρτησε. Ποιος λοιπόν αμάρτησε από τους δύο;

(Π.Ο.Σ.) Δεν γνωρίζω πραγματικά. Μάλλον κανείς.

(Χ.Ο.) Παρατηρήστε σας παρακαλώ τα εξής:

• Ο απεσταλμένος Αρχιστράτηγος του Κυρίου δέχτηκε την προσκύνηση ενώ
• Ο απεσταλμένος άγγελος, στην Αποκάλυψη του Ιωάννου δεν την δέχτηκε και τις δύο φορές.

Το ίδιο συμβαίνει πολλές φορές και με τους Ορθόδοξους Ιερείς.
Άλλοι δέχονται τον ασπασμό της χειρός και άλλοι όχι.
Ποια είναι η σωστή; Και οι δύο είναι σωστές:

• Αυτοί, που δέχονται τον ασπασμό, μας διδάσκουν ότι επιτρέπεται ο ασπασμός και
• Αυτοί που δεν δέχονται τον ασπασμό, μας διδάσκουν την ταπείνωση.

Διαβάστε και εδώ: Δανιήλ Β΄ 46. «Τότε ο Βασιλεύς Ναβουχοδονόσορ έπεσεν επί πρόσωπον, και προσεκύνησε τον Δανιήλ, και προσέταξε να προσφέρωσιν είς αυτόν προσφοράν και θυμιάματα».

Ο Δανιήλ δέχτηκε προσκύνηση και θυμιάματα από έναν ειδωλολάτρη Βασιλέα τον Ναβουχοδονόσορα.

Ο Δανιήλ αμάρτησε που δέχτηκε αυτή την προσκύνηση; Όχι βέβαια.


Διαβάστε και εδώ αυτό το φοβερό εδάφιο: Αποκ. Γ΄ 9. «Ιδού, θέλω κάμει τους εκ συναγωγής του Σατανά αίτινες λέγουσιν εαυτούς ότι είναι Ιουδαίοι, και δεν είναι, αλλά ψεύδονται. ιδού, θέλω κάμει αυτούς να έλθωσι και να προσκυνήσωσιν ενώπιον των ποδών σου, και να γνωρίσωσιν ότι εγώ σε ηγάπησα».
Ο χριστός, όχι μόνο επιτρέπει την τιμητική προσκύνηση των Αγίων, αλλά και την επιβάλλει με δυναμικό τρόπο. Τι λέει δηλαδή στον Ιωάννη; Θα τους κάνω εγώ να σε προσκυνήσουν – όχι βέβαια λατρευτική προσκύνηση - και να μάθουν ότι εγώ σε αγαπώ.

(Π.Ο.Σ.) Καλά όλα αυτά αλλά εσείς τους προσκυνάτε και πεθαμένους.

(Χ.Ο.) Θέλω να σας ρωτήσω κάτι. Ο Θεός είναι Θεός ζώντων ή Θεός νεκρών;

(Π.Ο.Σ.) Είναι Θεός ζώντων.

(Χ.Ο.) Αν είναι Θεός ζώντων τότε που είναι το πρόβλημα; Όλοι οι απελθόντες Άγιοι, είναι οι γενναίοι αθλητές του Χριστού, που δεν παύουν να ζούν και πέραν του τάφου. Με τα χαρίσματα, που τους έχει δώσει ο πανταχού Παρών Θεός να κάνουν θαύματα στα πέρατα της γής, δοξάζεται ο ίδιος ο Θεός.

(Π.Ο.Σ.) Και ποιος ανεκήρυξε αυτούς τους ανθρώπους αγίους;
Όλους αγίους τους κάνετε.

(Χ.Ο.) Οι γενναίοι αθλητές του Κυρίου ανακηρύσσονται άγιοι από τον ίδιο τον Θεό. Ο Θεός δια θαυμάτων που κάνουν, τους κάνει αγίους.
Αν τους ανακήρυτταν οι άνθρωποι αγίους, τότε όλοι οι Πατριάρχες και οι Επίσκοποι θα ήταν άγιοι.

Αντίθετα υπάρχουν άγιοι που κατηγορήθηκαν άδικα. Πρόσφατο παράδειγμα ο Άγιος Νεκτάριος Αιγίνης. Κατηγορήθηκε και κυνηγήθηκε σχεδόν από όλους άδικα, ακόμη και στον τόπο της εξορίας του! Ο Σατανάς και τα όργανά του τον κατηγόρησαν ότι είχε σχέσεις με μοναχές. Ο Άγιος όχι μόνο δεν υπερασπίστηκε τον εαυτόν του, αλλά είπε: «Γνωρίζει ο Κύριός μου και Θεός μου αν είμαι ένοχος ή αθώος. Και αυτό μου φτάνει». Πόσοι και πόσοι άνθρωποι δεν βοηθήθηκαν από τον Άγιο Νεκτάριο; Πάς στον μαρμάρινο τάφο του και ακούς το μπαστουνάκι του να χτυπάει και είναι σαν να σου λέει: «Σε ευχαριστώ παιδί μου που ήρθες και με επισκέφτηκες. Ο Θεός να σε ευλογεί». Πόσοι και πόσοι αιρετικοί και δύσπιστοι δεν είπαν, ότι μέσα στον τάφο του Αγίου είναι ένα ρολόϊ που χτυπάει και ότι είναι επινοήσεις ανθρώπων, για να βγάζουν χρήματα εκεί οι ιερείς και οι διακονούντες τον ναό του! Δεν είναι μόνο ο γενναίος αθλητής Νεκτάριος, που ο Θεός τον έχει αγιάσει, υπάρχουν και πολλοί άλλοι αθλητές του Κυρίου, αλλά τώρα το αναφέρω μιάς και έχω πάει και έχω ακούσει το μπαστουνάκι του να χτυπάει το μάρμαρο, μέσα από τον τάφο του.

Μπορεί σε μερικούς από σας να φαίνονται «παραμύθια», αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Όλα τα λείψανα των αγίων μαρτύρων, είναι άξια τιμής και προσκύνησης από τους ανθρώπους.

Διαβάστε εδώ παρακαλω: Α΄Κορινθ. ΣΤ΄ 19-20. «Ή δεν ηξεύρητε, ότι το σώμα σας είναι ναός του Αγίου Πνεύματος του εν υμίν, το οποόν έχετε από Θεού, και δεν είσθε κύριοι εαυτών, Διότι ηγοράσθητε διά τιμής. δοξάσατε λοιπόν τον Θεόν δια του σώματός σας, και διά του πνεύματός σας, τα οποία είναι του Θεού».
Οι Άγιοι με την άσκησή τους και τον αγιασμό, έκαναν τα σώματά τους ναούς και κατοικητήρια του Αγίου Πνεύματος, δοξάζοντες, με το σώμα και το πνεύμα, τον Θεό. Δεν δοξάζουν τον Θεό τα αγιασμένα σώματα των αγίων;

Διαβάστε εδώ παρακαλω και εδώ: Β΄Βασιλ. ΙΓ΄ 20-21. «Και απέθανεν ο Ελισσαιέ, και έθαψαν αυτόν. Το δε ακόλουθον έτος τάγματα Μωαβιτών έκαμον εισβολήν είς την γήν. Και ενώ έθαπτον άνθρωπον τινά, ιδού, είδον τάγμα. και έρριψαν τον άνθρωπον είς τον τάφο του Ελισσαιέ. και καθώς ο άνθρωπος υπήγε και ήγγισεν τα οστά του Ελισσαιέ, ανέζησε και εστάθη επί τους πόδας αυτού».
Μήπως διαβάζετε την Αγία Γραφή με τα «μάτια» της Οργάνωσης και δεν έτυχε να το διαβάσετε αυτό το εδάφιο; Βλέπετε ολοκάθαρα ότι τα οστά του Ελισσαιέ ανέστησαν νεκρό! Τα ποτισμένα με αίμα λείψανα των αγίων της Καινής Διαθήκης, δεν είναι άξια προσκύνησης;

(Π.Ο.Σ.) Γιατί βάζετε τους αγίους να μεσιτεύουν για σας, ενώ μπορείτε να προσεύχεστε απευθείας στον Χριστό;

(Χ.Ο.) Προσευχόμαστε, όπως μας δίδαξαν οι Απόστολοι να προσευχόμαστε.
Διαβάστε εδώ: Ρωμ. ΙΕ΄ 30. «Σας παρακαλώ δε αδελφοί, δια του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, και δια της αγάπης του Πνεύματος, να συναγωνισθήτε μετ’ εμού προσευχόμενοι υπέρ εμού προς τον Θεόν».
Εμείς προσευχόμαστε:
• Απευθείας στον Τριαδικό Θεό.
• Απευθείας στον Χριστό.
• Στην Παναγία και τους Αγίους προσευχόμαστε να πρεσβεύουν την προσευχή μας προς τον Θεό.

Διαβάστε εδώ: Α΄Θεσσαλ. Ε΄ 25. «Αδελφοί, προσεύχεσθε περί ημών».
Εμείς ακολουθούμε το παράδειγμα του Αποστόλου Παύλου, που προσευχόταν μόνος του, αλλά έβαζε και άλλους να προσεύχονται για εκείνον.

Εσείς βάζετε άλλους να προσεύχονται για σας;

(Π.Ο.Σ.) Όχι προσευχόμαστε μόνοι μας και απευθείας στον Ιεχωβά.

(Χ.Ο.) Τελικά όλοι οι αιρετικοί …«αγιάζετε», όταν αλλάξετε την πίστη σας στον Χριστό και πιστέψετε στον Σατανά. Εγώ πάντως είμαι πολύ αμαρτωλός και δεν ξέρω αν θα πάω στον ουρανό. Ο Απόστολος Παύλος είναι αμαρτωλός και δεν ξέρει αν θα πάει στον ουρανό.
Διαβάστε εδώ: Α΄ Τιμοθ. Α΄ 15. «Πιστός ο λόγος και πάσης αποδοχής άξιος, ότι οΧριστός ήλθεν είς τον κόσμον δια να σώση τους αμαρτωλούς, των οοίων πρώτος είμαι εγώ».
Δεν λέει ήμουν και τώρα δεν είμαι. Λέει είμαι αμαρτωλός!
Μερικοί από τους «αδελφούς» σας διατείνονται ότι …αγίασαν ήδη και ανήκουν στους 144.000! Φαίνεται ότι αυτοί αγίασαν από μόνοι τους, δεν είναι αμαρτωλοί και είναι πιο άγιοι ακόμη και από τον Απόστολο Παύλο!

Όπου όμως τους βλέπετε και τους συναντάτε ….«αθάνατους»!!! «αδελφούς σας, από αυτούς που ανήκουν στους 144.000» θυμίστε τους τα λόγια του Χριστού στο εδάφιο: Ιωάν. ΙΕ΄5. «Εγώ είμαι η άμπελος, σείς τα κλήματα. ο μένων εν εμοί, και εγώ έν αυτώ, ούτος φέρει καρπόν πολύν. διότι χωρίς εμού δεν δύνασθε να κάμητε ουδέν».

(Π.Ο.Σ.) Ο εορτές δεν πρέπει να υπάρχουν Ησαίας Α΄10-17

(Χ.Ο.) Ο Θεός εδώ απορρίπτει και μισεί τις εορτές, τις θυσίες και τις προσευχές των ασεβών, των πονηρών των αιμοσταγών και όχι των ευσεβών.

(Π.Ο.Σ.) Είναι άγιες οι εορτές;

(Χ.Ο.) Βεβαίως είναι άγιες οι εορτές.

Διαβάστε: Εξοδ. Κ΄8-11 και Λεϋτ. ΚΓ΄2-3. «Μνήσθητι την ημέρα των σαββάτων αγιάζειν αυτήν…» Ήυλόγησε Κύριος την ημέραν την εβδόμην και ηγίασεν αυτήν».

Διαβάστε: Εξοδ. ΙΒ΄ 14 και Λεϋτ. ΚΓ΄4-5. «Και έσται η ημέρα υμίν αύτη μνημόσυνον, και εορτάσατε αυτήν Κυρίω είς πάσας τας γενεών υμών. Νόμιμον αιώνιον εορτάσατε αυτήν».

Όσον αφορά την ημέρα Κυριακή:
Διαβάστε: Πράξεις Κ΄7. «Έν δε τη μια των σαββάτων συνηγμένων των μαθητών κλάσαι άρτον, ο Παύλος διελέγετο αυτοίς….»

Διαβάστε ακόμη: Αποκ. Α΄9-10 «Εγώ Ιωάννης ….εγενόμην έν τη νήσω Πάτμω δια τον λόγον του Θεού και δια την μαρτυρίαν Ιησού Χριστού. Εγενόμην έν Πνεύματι έν τη Κυριακή ημέρα».